Pełkinie 17.07.2022
Drodzy Parafianie!
W życiu jednostek mniejszych czy większych społeczności obok codziennych wydarzeń i przygód są chwile i okoliczności, które przeżywa się rzadko, a nawet tylko raz w życiu. Ale zdarzają się i takie na które czeka się przez setki lat. Do nich nawet po wieki wiekach odwołujemy się jako do milowych kamieni, czy wiekopomnych wydarzeń. W życiu indywidualnym są to nominacje, awanse, śluby małżeńskie czy zakonne lub świecenia kapłańskie. W życiu wspólnoty parafialnej są to poświęcenie kamienia węgielnego, pierwsza Masz Święta w naszym kościele. a dopełnieniem całości jest konsekracja ołtarza i Kościoła – czyli poświęcenie tej budowli i ołtarza na wyłączną służbę Bogu. To w Kościele czyli w Domu Bożym najczęściej i najpełniej dochodzi do spotkania z Bogiem – Jego miłosierdziem i błogosławieństwem. W Kościele parafialnym rozpoczyna się nasza ziemska „przygoda” z Bogiem i tam też się kończy, aby w wieczności trwać na wieki. Ile już każdy z nas przeżył tu wspaniałych chwil, podniosłych uroczystości duchowych, wzruszeń i godzin spędzonych przed Jezusem Eucharystycznym, Jego Matką i Świętymi pańskimi.
Bogu chcemy podziękować za Tę Świątynię budowaną 12 lat i upiększaną stosownym wyposażeniem i przeżyć Jej konsekrację z rąk metropolity przemyskiego abp. Adama Szala.
Od 21.05.2008 r. kiedy to aktem notarialnym Siostry Służebniczki Starowiejskie przekazały działkę pod budowę kościoła. Trudno zliczyć ile zebrano ofiar i wykonano prac rozpoczynając je 25.04.2010, aby dziś z dumą i satysfakcją popatrzeć na to dzieło.
Bez Bożej pomocy nie do zrealizowania bez własnego zaangażowania i wysiłku nie do wykonania jednak Wasze plany i marzenia się ziściły.
Ilu ludzi tu pracowało, ile zebrano ofiar, ile modlitw do Boga zanoszonych było, aby ten Kościół powstał na chwałę Boga i Waszego zbawienia, a pośród Was – także mnie niegodnego sługi.
Radując się zbliżającym dniem konsekracji tej Świątyni – chciałbym Was wszystkich-począwszy od najmłodszych dzieci do wiekowych starców zaprosić na tę wspaniałą Uroczystość.
Chciałbym zaprosić także Waszych bliskich krewnych i przyjaciół i znajomych do wspólnego przeżywania tej jedynej i niepowtarzalnej chwili przekazania; Tej Świątyni – Bogu Najwyższemu .
Możemy i my za Królem Salomonem, który poświęca w Jerozolimie pierwszą Świątynię Boga w 967 p.n.Ch i powiedzieć:
…”Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem. 28 Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Panie, Boże mój i wysłuchaj to wołanie i tę modlitwę, w której dziś Twój sługa stara się ubłagać Cię o to, 29 aby w nocy i w dzień Twoje oczy patrzyły na tę świątynię. Jest to miejsce, o którym powiedziałeś: „Tam będzie moje Imię” – tak, aby wysłuchać modlitwę, którą zanosi Twój sługa na tym miejscu. 30 Dlatego wysłuchaj błaganie Twego sługi i Twego ludu, Izraela, ilekroć modlić się będzie na tym miejscu. Ty zaś wysłuchaj w miejscu Twego przebywania – w niebie. Nie tylko wysłuchaj, ale też i przebacz![1Krl 8 27-30]…”
Niedawno – przed Odpustem parafialnym ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy przeżywaliśmy Misje Święte. Miały one nas przygotować do duchowego udziału w konsekracji naszej Świątyni.
Z bólem w sercu muszę stwierdzić, że tylko najwyżej połowa Parafian skorzystało z zaproszenia do wspólnego przeżywania tych duchownych ćwiczeń.
Przeszkody były wielorakiego rodzaju – często niezależnie od nas związane z nauką, pracą czy obowiązkami opieki przy dzieciach lub osobach chorych. Ale były i takie które wynikały z obojętności, lenistwa czy zaniedbania. Nadto jeszcze muszę wspomnieć o braku uczestnictwa w misyjnych naukach i nabożeństwach wynikających z buntu ignorancji religijnej, wygody życiowej czy straszliwego w skutkach wołania: ”Non serviam”( Nie będę Ci służył).
Jednak zostawmy tamte zaniedbania i niedociągnięcia i na nowo podejmujmy Boże wezwanie, jak w Jezusowej przypowieści o zaproszonych na ucztę. Jezus mówi do nas „ Powiedźcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę….. i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę” (Mt 21.4). Być może, że Jezus kieruje do Ciebie swoje zaroszenie już po raz ostatni.
Nie zwlekaj z odpowiedzią – Pan czek n ciebie. Będziesz mógł mówić: „Ja też byłem na konsekracji naszej Świątyni!.” A ile łask i darów cała Trójca Święta otoczona świętymi i błogosławionymi udzieli Tobie i Twoim bliskim sercu.
Pan woła: „Nie zamykajcie serc. Zbawienia nadszedł czas, gdy Chrystus puka dziś może ostatni raz.”
Jeszcze raz serdecznie zapraszam każdego z Was Parafian osobiście na tę niezwykłą i niepowtarzalną bogatą w miłosierdzie i błogosławieństwo Uroczystość Konsekracji naszej Świątyni w sobotę 23 lipca 2022 roku na godzinę 17:00.
Ad majorem Dei gloriam (Na większą chwałę Bogu)
Z pamięcią w modlitwie i błogosławieństwem kapłańskim
Ks. Henryk Pszona
