NUNCJATURA APOSTOLSKA W POLSCE
KOMUNIKAT
Ojciec Święty Franciszek:
Przyjął rezygnację księdza arcybiskupa Józefa Michalika z posługi arcybiskupa metropolity przemyskiego obrządku łacińskiego, złożoną zgodnie z kan. 401 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
Mianował arcybiskupem metropolitą przemyskim obrządku łacińskiego dotychczasowego biskupa pomocniczego tejże archidiecezji Adama Szala.
Warszawa, 30 kwietnia 2016 roku.
/-/ abp Celestino Migliore
Nuncjusz Apostolski
Jego Ekscelencja
Ksiądz Arcybiskup Józef Michalik
Arcybiskup Metropolita Przemyski
Ekscelencjo,
Czcigodny Księże Arcybiskupie,
Nawiązując do mojego pisma z dnia 9 listopada 2015 r. (N. 5756/15), przekazuję w załączeniu komunikat, jaki zostanie opublikowany w dniu 30 kwietnia br. o godz. 12.00 (do tego czasu jego treść pozostaje poufna).
Ojciec Święty składa Waszej Ekscelencji serdeczne podziękowanie za posługę kapłańską oraz biskupią pełnioną najpierw w dzisiejszej diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, a następnie archidiecezji przemyskiej obrządku łacińskiego.
Wniósł Ksiądz Arcybiskup nieoceniony wkład w życie duchowe obu diecezji. Wizytacje kanoniczne, głoszenie Słowa Bożego, posługa sakramentalna oraz spełnianie zadań administracyjnych – posługi te Wasza Ekscelencja pełnił z zaangażowaniem i kompetencją dla dobra wiernych.
Słowa uznania należą się Księdzu Arcybiskupowi także za wkład w prace Konferencji Episkopatu Polski, zwłaszcza jako jej przewodniczący, ale również w wielu jej ważnych gremiach, w tym w radzie stałej. Równie ważne jest zaangażowanie w Radzie Konferencji Biskupów Europy, której Wasza Ekscelencja jest wiceprzewodniczącym.
Nie mogę też nie wspomnieć o wsparciu, jakiego Ksiądz Arcybiskup udzielał Stolicy Apostolskiej, jako członek Kongregacji Biskupów i konsultor Papieskiej Rady ds. Świeckich.
Może przeto Ksiądz Arcybiskup – w 52. roku kapłaństwa i 30. roku posługi biskupiej – powiedzieć za św. Pawłem: Pan stanął przy mnie, żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii. Do tych słów dołączam również moje podziękowanie i wyrazy uznania. Serdeczne Bóg zapłać!
Proszę również, aby Ksiądz Arcybiskup – zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego oraz stosownie do sił i zdrowia – wspomagał swym doświadczeniem, posługą i radą nowego Pasterza Archidiecezji i Konferencję Episkopatu Polski.
Polecam Księdza Arcybiskupa przemożnemu wstawiennictwu Najświętszej Bogarodzicy i św. Józefa oraz zapewniam o pamięci w modlitwie.
Warszawa, 26 kwietnia 2016
Prot. N. 6696/16
/-/ abp Celestino Migliore
Nuncjusz Apostolski
Abp Adam Szal urodził się 24 grudnia 1953 r. w rodzinie Czesława i Heleny z domu Uchman. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Wysokiej odbył naukę w zakresie szkoły średniej w Technikum Rachunkowości Rolnej w Wysokiej.
Po egzaminie maturalnym złożonym w maju 1972 r., wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Pierwszy rok studiów seminaryjnych został przerwany przez powołanie do odbycia zasadniczej służby wojskowej, która miała miejsce w kleryckiej jednostce wojskowej w Bartoszycach, w okresie od 6 grudnia 1972 r. do 14 października 1974 r.
Po ukończeniu służby wojskowej kontynuował formację seminaryjną, która została zwieńczona święceniami kapłańskimi. Udzielił mu ich 31 maja 1979 r. bp Ignacy Tokarczuk w bazylice archikatedralnej w Przemyślu.
Pierwszą placówką duszpasterską była parafia Lutcza w dekanacie strzyżowskim (1.06.1979 – 20.07.1982). W tym okresie, na podstawie pracy pt. „Program społeczno-polityczny „Echa Przemyskiego”, otrzymał 24 czerwca 1980 r. stopień magistra teologii na Wydziale Teologicznym KUL w Lublinie.
W okresie od 20 lipca 1982 do 8 lipca 1984 r. był wikariuszem parafii pw. Trójcy Świętej w Krośnie. Stamtąd został skierowany na dalsze studia z zakresu historii Kościoła w ramach Wydziału Teologicznego KUL. Zwieńczeniem studiów była obrona pracy doktorskiej, która miała miejsce 15 maja 1990 r. Praca nosiła tytuł „Duchowieństwo diecezji przemyskiej obrządku łacińskiego w latach 1918-1939”. W międzyczasie, w okresie od 1 lipca 1987 do 30 czerwca 1988 r. był wikariuszem parafii pw. Ducha Świętego w Przeworsku.
W dniu 1 lipca 1988 r. podjął obowiązki dyrektora Biblioteki Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu i wykładowcy historii Kościoła w Instytucie Teologicznym w Przemyślu. Od 20 sierpnia 1991 r. pełnił także obowiązki prefekta alumnów Seminarium, a 29 czerwca 1996 r. został mianowany rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Funkcję tę pełnił do 22 czerwca 2001 r. W roku 1999 został włączony do grona kanoników gremialnych Kapituły Metropolitalnej pełniąc w niej od 2005 r. funkcję prepozyta. W roku 1994 wszedł do kolegium redakcyjnego „Niedzieli Przemyskiej”. Z woli Ojca Świętego Jana Pawła II, 16 listopada 2000 został ogłoszony biskupem pomocniczym przybierając zawołanie „Gloria Tibi Trinitas”. Metropolita przemyski abp Józef Michalik udzielił mu święceń biskupich 23 grudnia 2000 r. Współkonsekratorami byli bp Stefan Moskwa, biskup pomocniczy archidiecezji przemyskiej i bp Edward Białogłowski, biskup pomocniczy diecezji rzeszowskiej. W ramach Konferencji Episkopatu Polski od 2001 r. jest członkiem Komisji Misyjnej, a od 2007 r. pełni funkcję delegata KEP do spraw Ruchu Światło Życie. W latach 2008-2014 był członkiem Komisji ds. Młodzieży. Interesuje się historią Kościoła katolickiego, szczególnie XIX i XX w. oraz problematyką dotyczącą dziejów archidiecezji przemyskiej. Od wielu lat pielgrzymuje pieszo na Jasną Górę i sanktuariów maryjnych na Podkarpaciu.
