Parafia pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Pełkiniach – Wygarkach

Co się komu należy, czyli prawo kościelne o sakramentach świętych (1)
ks. Wiesław Wenz

W tradycji katolickiej chrzest zajmuje szczególne miejsce nie tylko z tej racji, że jest udzielany na wyraźne polecenie Jezusa Chrystusa: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego (Mt 28,19) ale dlatego, że jest pierwszym sakramentem, najpełniej wprowadzającym do wspólnoty Kościoła i uzdalniającym do przyjmowania innych sakramentów. Kościół uważa chrzest za bramę sakramentów, ponieważ nikt nie może być ważnie dopuszczony do innych sakramentów, dopóki nie przyjął chrztu (kan. 842). Chrystus ustanowił ten sakrament, aby wszyscy ludzie mogli osiągnąć zbawienie (por. J 3,5), zwłaszcza przez postawę żywej wiary, którą odkrywamy w darze łaski Ducha Świętego, i która uzdalnia człowieka do życia zgodnego z Ewangelią Chrystusa. Pamiętać należy także o konieczności chrztu do osiągnięcia zbawienia. (więcej…)

Co się komu należy, czyli prawo kościelne o sakramentach świętych (2)
ks. Wiesław Wenz

Sakrament chrztu wprowadza człowieka do wspólnoty Kościoła, natomiast w darze sakramentu bierzmowania Jezus Chrystus ubogaca chrześcijanina stałym i specjalnym działaniem Ducha Świętego. Moc Ducha Pocieszyciela jest szczególna i wyjątkowa, bowiem doskonalej jednoczy ochrzczonego ze wszystkimi członkami całego Kościoła. W tym umocnieniu w jedności moc Ducha odpowiedzialniej zobowiązuje, aby każdy umocniony już przez swoje słowa, gesty, znaki i czyny codziennego życia stawał się świadkiem Zbawiciela, przyczyniał się do rozszerzania wiary (apostolstwa), jak również bez obaw i wątpliwości wiary bronił (kan. 879). Trudno sobie wyobrazić lepszą okazję, aby już w chwili przyjęcia sakramentu bierzmowania, rozpocząć przeżywanie doskonalszej więzi z Kościołem i rozwijać się coraz bardziej na drodze chrześcijańskiego wtajemniczenia. (więcej…)

Co się komu należy, czyli prawo kościelne o sakramentach świętych (3)
ks. Wiesław Wenz

Najczcigodniejszy sakrament

Najświętsza Eucharystia jest najbardziej czcigodnym sakramentem, bowiem w Niej sam Jezus Chrystus jest obecny, ofiaruje się za zbawienie każdego człowieka i daje się chrześcijaninowi jako pokarm. To dzięki tej bezpośredniej i niezwykłej obecności Chrystusa Kościół jako wspólnota ustawicznie żyje i wzrasta. Natomiast Msza św. jako Ofiara eucharystyczna, będąca pamiątką śmierci i zmartwychwstania Jezusa, i w której uwiecznia się (uobecnia) Ofiara zbawczej śmierci na Krzyżu, jest szczytem i źródłem całego kultu chrześcijańskiego oraz życia chrześcijanina (kan. 897). Należy wskazać, że Najświętsza Eucharystia wskazuje wprost na jedność Ludu Bożego i jest przyczyną sprawczą tej jedności. Ona bowiem buduje wspólnotę jako Mistyczne Ciało Chrystusa, sprawiając, że pozostałe sakramenty i wszystkie eklezjalne dzieła miłości mają integralny związek z Najświętszą Eucharystią i ku niej są ukierunkowane (KL 47; KK 3,11). (więcej…)

Co się komu należy, czyli prawo kościelne o sakramentach świętych (4)
ks. Wiesław Wenz

Pojednanie mocą Ducha Świętego 
W dniu zmartwychwstania, w czasie pierwszego spotkania Jezusa z Apostołami w Wieczerniku dokonało się coś wyjątkowego. Otóż, po przekazaniu pokoju i ukazaniu przebitych rąk i boku, Zbawiciel uzdolnił Apostołów do sprawowania mocą Ducha Świętego przebaczenia wszystkich popełnionych grzechów: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. […] Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane (J 20,21-23). Od samego początku Kościół widzi w tym wydarzeniu ustanowienie przez Chrystusa sakramentu pokuty dla odpuszczania wiernym grzechów, popełnionych już po przyjęciu chrztu świętego. Chociaż w historii Kościoła można było spotkać różne sposoby i formy celebracji tego sakramentu, to jednak zawsze Kościół zachowywał jego istotne elementy. (więcej…)

Co się komu należy, czyli prawo kościelne o sakramentach świętych (5)
ks. Wiesław Wenz

Nieostatni sakrament

Nieraz tylko myśląc o sakramencie Namaszczenia Chorych otwieraliśmy w swojej wyobraźni kolekcję najbardziej tragicznych obrazów, związanych bezpośrednio ze śmiercią, ciężkim cierpieniem i chorobą, dramatycznym odejściem z tej ziemi. Dopiero osobiste świadectwo Jana Pawła II otworzyło nasze wnętrze na rzeczywistość obecnego Zbawiciela, który zwłaszcza w chwili śmierci powraca, aby nas wprowadzić do domu Ojca. W ostatnim tygodniu życia Ojciec święty dwukrotnie przyjął ten sakrament, aby spocząć w ramionach Ojca.
Od wieków średnich dominuje w religijności człowieka przekonanie, że namaszczenie chorych jest faktycznie ostatnim namaszczeniem. Faktycznie to określenie zaakceptował Sobór Trydencki i nawet pierwszy Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku. (więcej…)

Co się komu należy, czyli prawo kościelne o sakramentach świętych (6)
ks. Wiesław Wenz

Powołanie to nie jest to, co ktoś wewnętrznie odczuwa, mając przekonanie że Bóg go wzywa. Niesłusznie również powołaniem nazywa się fakt, że ktoś zgłasza się do seminarium, ponieważ czuje, iż powinien być lub nawet głęboko pragnie zostać kapłanem. W tym kontekście wyświęceni księża przyznają, że takie odczuwanie było ważnym religijnym wydarzeniem osobistym, ponieważ bez niego nic by się nie zaczęło. Jednakże powołanie polega tak naprawdę na tym, że uprawniony przez Chrystusa biskup deklaruje we wspólnocie Kościoła: wybieramy tych naszych braci na urząd diakonów albo na urząd prezbiterów. Oznacza to, że powołanie pochodzi od Kościoła a nie od osoby, która je odczuwa. Odczucie i wewnętrzne przekonanie jest ważne, bowiem trudno byłoby wybierać osobę i namawiać ją do kapłaństwa wbrew jej odczuciom, choć praktycznie jest to możliwe. (więcej…)

Co się komu należy, czyli prawo kościelne o sakramentach świętych (7)
ks. Wiesław Wenz

Rozumienie małżeństwa

Choć prawodawca kościelny nie podał wprost definicji małżeństwa to jednak w kan. 1055 §1 zawarł swoje określenie tej rzeczywistości, a mianowicie że małżeństwo jest przymierzem, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swojej natury ku dobru małżonków oraz ku zrodzeniu i wychowaniu potomstwa. Przymierze małżeńskie zostało przez Jezusa Chrystusa podniesione do godności sakramentu, a więc staje się ważnym znakiem obecności Boga w podstawowej wspólnocie osób i transmisją Bożych dóbr dla życia konkretnej wspólnoty. Wspólnota przymierza nie odnosi się wyłącznie do płaszczyzny życia seksualnego, jak uważają niektórzy, ale równie istotnie dotyczy wszystkich dziedzin życia wspólnego małżonków, tak w wymiarze materialnych warunków, jak i bogactwa życia duchowego. (więcej…)